الا ای قـبـلـه گـاه دل كجـایی؟            محرّم شد... نمی خواهی بیایی؟

بـیا یك بـار تـا دورت بگـردم            بـیا كـه مُـردم از داغ جـدایـی

بیا یك سر به جمع سینه زن ها            كه شـاید بشنـوم از تو صدایی

فــدای نــالــه هــای آتـشـیـنـت            مـیـان روضـه هـای نـیـنـوایی

كـنـار قـتـلگـه یا خـیمه گاهی!            نـمی دانـم كـجـای كــربـلایـی!

هوای روضه های صبح گاهت            دل دیـوانـه را كــرده هـوایـی

شود آیا برای روضه خـواندن            مرا هم یک دهه دعوت نمایی؟